Wat begon als af en toe eens wat publiceren op haar LinkedIn account in het najaar van 2017 is inmiddels, voorjaar 2018, een regelrechte social media hit aan het worden. Liana Engibarjan’s prikkelende, korte reportages en inmiddels ook vlogs vinden steeds sneller hun weg over de social media snelweg. En worden door duizenden volgers gelike’t en geprezen. Ook de landelijke media hebben de geboren Armeense (maar getogen Rotterdamse) inmiddels ontdekt. Met fraaie reportages onlangs in onder meer de Telegraaf en NRC als gevolg.
Nautilus communicatieadviseur Hans Walthie sprak in het Rotterdamse Hotel New York met Liana over haar vak en over haar bezigheden als ‘Binnenvaart Influencer’:
‘Ik wil mensen graag laten zien wat voor mooi vak dit is’
Eigenlijk is het voor mij allemaal begonnen toen ik als jong meisje op de Scouting bij de Zeeverkenners zat in Rotterdam. Zelf voeren we dan op een klein schip. En lagen we weleens langs zo’n groot Binnenvaartschip afgemeerd. Dat vond ik best gaaf. Toen dacht ik bij mezelf…’Ja, dat wil ik ook later…zelf varen op zo’n prachtig binnenvaartschip…’ Later ben ik in 2007 de kapiteinsopleiding Binnenvaart op de STC hier in Rotterdam gaan volgen. Na mijn afstuderen ben ik eerst in 2011 bij de Waterbus gaan werken. Vervolgens op andere schepen. Ik heb het vak geleerd op- en onderdeks. Nu ben ik aflos schipper in de Binnenvaart en vaar ik onder meer op tankers en containerschepen. Werk zat, want er is nog altijd een behoorlijk personeelstekort in de Binnenvaart. Dat is eigenlijk ook de belangrijkste reden dat ik daar eind vorig jaar allerlei stukjes over ben gaan schrijven. Op LinkedIn.
Mooi vak
De laatste tijd ben ik ook aan het vloggen. Kennelijk slaat het aan, want ik krijg steeds meer, vooral positieve, reacties. Ben zelfs al geïnterviewd door de Telegraaf en de NRC. Ik noem mezelf eigenlijk ‘Binnenvaart Influencer’. Het gaat mij erom mensen duidelijk te maken wat een boeiend en mooi vak dit is. Wat er allemaal bij komt kijken om een schip met lading en/of mensen op een goede en verantwoorde wijze van A naar B te laten varen. En dat wil ik vooral tonen aan mensen die niet in de Binnenvaart zelf werkzaam zijn. Die er verder vanaf staan, maar die natuurlijk toch regelmatig schepen aan zich voorbij zien komen als ze zelf onderweg zijn. Als het even kan, kleed ik me als modebewuste vrouw. Zoals nu, met hoge hakken ook ja. Dat deed ik ook al op de zeevaartschool. Dat vond en vind ik wel spannend. Maar aan boord ben ik gewoon één van de collega’s. In de Binnenvaart word je sowieso als vrouw gewoon goed geaccepteerd. Je moet toch samen met elkaar het werk doen.
Semi autonoom varen
Zelf steek ik ook graag de handen uit de mouwen. Er is altijd wel wat te doen aan boord. Of dat gaat veranderen met dat autonoom varen? Nou, onlangs was ik op een bijeenkomst over autonoom varen, bij Smartport. Daar stond iemand een verhaal te vertellen over het economisch belang van autonoom varen. Toen heb ik hem gevraagd of er ook nog zoiets als een maatschappelijk belang was? Dat mensen aan boord graag met elkaar samen willen werken. Zelf geloof ik niet zo in dat volledig autonoom varen. Je zult altijd mensen nodig hebben aan boord. Dus wellicht wordt het dan hooguit semi autonoom in de toekomst. Maar het zal mijn liefde voor de Binnenvaart niet aantasten hoor…’